مسئول اجرای پروژه شکست‌خورده احیای ببر مازندران در تکاپوی چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۵۷۴۰۴
آیا مسئول اجرای پروژه شکست‌خورده احیای ببر مازندران که حالا طالب اراضی دشت ارژن است تا نسل شیر ایرانی را احیا کند این بار هم موفق خواهد شد هزینه‌ای به سازمان حفاظت محیط زیست تحمیل کرده و برای رویاهای خود قربانیانی جدید بگیرد؟ ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۰:۲۳ اجتماعی محیط زیست نظرات - اخبار اجتماعی -
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ پس از گذشت چند روز از وارد شدن یک شیر نر آسیایی به باغ وحش ارم، حالا مانورهای تبلیغاتی رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی و برخی رسانه‌های داخلی به سود این باغ وحش به پایان رسیده و آنچه به جا مانده نگرانی‌هایی است که برای دوستداران حیوانات به سرنوشت مبهم "کامران" محدود می‌شود اما برای فعالان محیط زیست فراتر از آن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اینکه شیر ایرانی دهه‌هاست از دشت‌های ایران رخت بر بسته و کامران، بر خلاف نامش از نسل شیرهای هندوستان است که تحت عنوان شیر ایرانی، به ابزاری برای تحریک احساسات وطن‌دوستانه ایرانیان و در نتیجه تبلیغات برای باغ وحش تبدیل شده یا این شبهه که اتحادیه باغ وحش‌های اروپا چگونه بناست بر نگهداری استاندارد کامران نظارت داشته باشد در حالی که مراحل انتقال این حیوان با وارد آمدن آسیب و به جا ماندن زخم بر بدن حیوان همراه بوده موضوعاتی است که به حوزه مدیریت باغ وحش‌های کشور محدود می‌شود؛ حوزه‌ای که سالهاست در آن شاهد استفاده ابزاری از حیوانات بدون رعایت حداقل شرایط و ضوابط هستیم.
تصمیم‌سازی برای حذف برخی جانوران و تکثیر برخی دیگر
اما آنچه موضوع ورود کامران به باغ وحش ارم را به نگرانی عمیق‌تری تبدیل می‌کند، نامی است که از آغاز پیدایش کانون شکار ایران که بعدها به سازمان شکاربانی و سپس به سازمان حفاظت محیط زیست تغییر نام داد بر محیط زیست کشور سایه افکنده و تصمیم‌های ریز و درشت در حوزه حیات وحش را تحت تاثیر خود قرار داده است.
"هوشنگ ضیایی" یک شکارچی کهنه‌کار با مدرک کارشناسی ارشد دامپروری که سالهاست به عنوان مشاور معاونت محیط زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست تصمیم‌سازی بی‌رقیب است و تصمیم‌سازی‌هایی حاشیه‌ساز را در کارنامه دارد که اغلب انتقادات و شکست‌هایی تلخ را به سازمان حفاظت محیط زیست و در نتیجه حیات وحش کشور تحمیل کرده است؛ تصمیماتی که دو محور اصلی آن حذف برخی از جانوران با صدور مجوزهای شکار و تکثیر برخی دیگر از گونه‌ها در قالب طرح‌های تکثیر و احیاست؛ در حقیقت، دفاع از شکار، باب کردن رویکرد شکارچی‌سالارانه در سازمان حفاظت محیط زیست، حمایت از طرح راه‌اندازی قرق‌ها و شکارگاه‌های خصوصی، پروژههای متعدد تکثیر و احیای گونه‌های حیات وحش از جمله گوزن زرد و ببر مازندران که جملگی با شکست همراه بوده، شاخص‌ترین تاثیرگذاری‌های ضیایی بر حیات وحش کشور به شمار می‌رود.
نگاه دامپرورانه به حیات وحش
طی روزهای گذشته هم ضیایی بارها ورود کامران به باغ وحش ارم را اتفاقی مثبت قلمداد کرده و از آن مقدمه‌ای ساخته تا به موضوع مورد علاقه خود یعنی اجرای طرح‌های احیای جانوران بپردازد و از دو طرحی سخن بگوید که به دلیل ایجاد حساسیت عمومی شدید نسبت به آنها، مجبور شده بود چند سالی از صحبت درباره اجرایشان خودداری کند اما حالا افکار عمومی، وقایع تلخ سال‌های گذشته و قربانیان طرح‌های تکثیر ضیایی را فراموش کرده‌اند و دوباره فرصتی مناسب فراهم شده تا این شکارچی کهنه‌کار که به گفته خودش سالها رویای احیای ببر مازندران را در سر می‌پرورانده بدون توجه به فراهم نبودن شرایط برای بقای گونه‌هایی چون شیر و ببر در کشور، بار دیگر وسوسه اجرای این دو طرح پر زرق و برق را زمزمه کند؛ دو گربه‌سان عظیم‌الجثه که دهه‌هاست به دنبال کاهش طعمه همچنین تخریب زیستگاهشان و البته شکار بی‌رویه، شانس بقا در کشورمان را از دست داده‌اند اما حالا احتمالا با این تصور که شیر و ببر هم به سادگی دام‌ها در دامپروری‌ها تکثیر خواهند شد، سخن از اجرای طرح تکثیرشان به میان می‌آید.
اصرار بر تکرار یک اشتباه پرهزینه
ضیایی در سال 89، در پی اجرای طرح احیای ببر مازندران در میانکاله هزینه مادی و معنوی فراموش‌نشدنی به سازمان حفاظت محیط زیست وارد کرد؛ دو پلنگ ایرانی در قبال دریافت دو ببر سیبریایی به روسیه فرستاده شدند اما دو ببر وارداتی نه تنها به میانکاله نرسیدند تا شانس خود را برای تکثیر امتحان کنند بلکه به سرنوشتی اسف‌بار دچار شدند؛ اینکه دو ببر سیبریایی چگونه بنا بود در یک محوطه فنس‌کشی شده در میانکاله گرم و شرجی دوام آوردند و نسل ببر مازندران را برای ضیایی احیا کنند، پرسشی بود که هرگز پاسخ داده نشد چرا که سرنوشت شوم ببرهای وارداتی در همان نخستین روزهای ورودشان به کشور، زمانی که به صورت موقت به باغ وحش ارم منتقل شده بودند رقم خورد.
پذیرایی از ببرهای میهمان با گوشت الاغ آلوده به مشمشه، مرگ ببر نر را به همراه آورد و احتمال ابتلای ببر ماده به این بیماری سبب شد این حیوان شکوهمند به مدت 5 سال در قرنطینه‌ای تاریک در باغ وحش ارم در انتظار تعیین تکلیف روزگار بگذراند؛ ببری که ضیایی و سازمان حفاظت محیط زیست آن را به طور کامل به دست فراموش سپرده بودند و اگر پیگیری‌های دوستداران محیط زیست و همکاری سازمان دامپزشکی نبود تا به خارج شدن حیوان از قرنطینه و انتقالش به جایگاهی در باغ وحش بینجامد بدون شک، حیوان تا به امروز در همان قرنطینه مهجور جان سپرده بوده.
بیشتر بخوانید:
بازی با دم شیر ایرانی
روز جهانی ببر و کشف جمجمه ببرهای نگون‌بخت باغ وحش مشهد
واکنش دامپزشکی: الاغ‌ها را بدون نظارت دامپزشکی ذبح و خوراک ببرها کردند
هرچه که بود، پروژه شکست خورده احیای ببر مازندران که بدون مطالعات کارشناسی و تامین زیرساخت‌های لازم تنها بر اساس یک رویای دامپروری‌محورانه به اجرا در آمده بود علاوه بر زجرکش کردن یک ببر نر و اسارت یک ببر ماده به هزینه‌کرد مبلغی قابل توجه برای فنس‌کشی محوطه‌ای در میانکاله منجر شد و حالا که اذهان عمومی ماجرا را فراموش کرده‌اند، ضیایی در گفت‌وگو با رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی از اینکه چرا بعد از انقلاب به پروژههای تکثیرش بی‌توجهی شده گله کرد، شکست پروژه احیای ببر مازندران را به گردن سازمان دامپزشکی انداخته و در کمال تعجب نسبت به ادامه نیافتن پروژه احیای ببر مازندران اعتراض می‌کند.
کریم امیری، معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور در واکنش به اظهارات ضیایی به تسنیم می‌گوید: متاسفانه باید بگویم مشکل از جایی آغاز شد و مرگ ببر سیبری را رقم زد که آقایان، بدون تایید و نظارت سازمان دامپزشکی، الاغ‌هایی را ذبح کرده و به عنوان خوراک در اختیار ببرهای وارداتی و شیرهای باغ وحش قرار می‌دادند؛ متاسفانه برخی از الاغ‌های ذبح‌شده، آلوده به بیماری مشمشه بودند و سبب مرگ ببر سیبریایی نر شدند؛ اینکه بیماری مشمشه در کشور وجود دارد را سازمان دامپزشکی بارها اعلام کرده و تاکید کرده بود که هرگونه ذبح باید با نظارت سازمان دامپزشکی صورت بگیرد.
حالا باید منتظر ماند و دید مسئول اجرای پروژه شکست‌خورده احیای ببر مازندران که حتی از عهده تغذیه سالم دو ببر وارداتی در نخستین روزهای ورود هم بر نیامده اما طالب اراضی دشت ارژن استان فارس است تا با تکثیر شیر هندی، نسل شیر ایرانی را احیا کند این بار هم موفق خواهد شد هزینه‌ای به سازمان حفاظت محیط زیست تحمیل کرده و برای رویاهای خود، قربانیانی جدید بگیرد؟
انتهای پیام/
R7856/P/S2,23/CT7 واژه های کاربردی مرتبط سازمان محیط زیستمنبع: تسنیم
کلیدواژه: سازمان محیط زیست سازمان محیط زیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۵۷۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انحراف آب هیرمند به شوره زارهای افغانستان حقیقت دارد | سلاجقه: برای مسدود کردن انحراف آب با طالبان گفت‌وگو می کنیم | طالبان آب شیرین را تلخاب می کند!
همشهری آنلاین - مجید جباری: هفته گذشته بود که با استناد به انتشار تصاویر ماهواره ای، روزنامه همشهری به انحراف آب رودخانه مرزی هیرمند به سمت شوره زار گودزره اشاره و آرزو اشرفی زاده،مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست کشور نیز در گفت و گو با همشهری آنلاین ضمن تائید این موضوع، از رها نکردن حقابه هامون از هیرمند و هدر دادن آب با انحراف به شوره زارهای آن کشور انتقاد کرد.
حالا علی سلاجقه، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست هم انحراف آب سیلاب از حوضه آبریز هیرمند از سوی افغانستان به سمت گودزره را تائید و اعلام کرد:« با نگاهی به اطراف سازه سد کمالخان متوجه مسیرهایی برای انحراف به بیابان گودزره شدیم و امیدواریم انحراف گودزره را باتوافق هیأت حاکمه افعانستان مسدود کنیم؛ چرا که با این کار وضعیت تالاب‌ها و اکوسیستم های پایین دست در ایران بهتر خواهد شد.»
در همین زمینه بخوانید طالبان حاضر است آب را هدر بدهد اما آب به ایران نرسد | ماجرای تلخ انحراف عمدی بخش عمده‌ای از آب‌های مشترک ایران و افغانستان به سمت شوره‌زارها!مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالاب‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور هفته گذشته به همشهری گفته بود:« متأسفانه با وجود بارش‌های خوبی که در حوضه هیرمند و کل کشور افغانستان اتفاق افتاده است و رودخانه‌های ورودی تالاب هامون، وضعیت مناسب و سیلابی دارند، اما دستکاری‌هایی که در بالادست اتفاق افتاده و انحراف آبی که به وسیله بندهای انحرافی ایجاد شده، باعث شده است که آب از مسیر طبیعی خود منحرف شده و مسیر طبیعی را طی نکند.»
در گفت‌وگوی همشهری آنلاین با اشرفی‌زاده اعلام شد: «مسیر طبیعی آب در این حوضه آبریز به این صورت است که آب باید از رودخانه هیرمند وارد ایران شده و تالاب هامون را سیراب کند. در ادامه از طریق رودخانه شیرین به افغانستان برگردد و وارد گودزره شود. اما متأسفانه دستکاری در مسیر طبیعی و تامین نشدن حقابه پایین‌دست، این مسیرطبیعی را منحرف کرده است.»
مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالاب‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست، این اقدام افغانستان را نظر حقوق عرف بین‌الملل محکوم دانست و اعلام کرد:«در این زمینه اعتراض خود را اعلام کرده‌ایم.»
این مدیر سازمان حفاظت محیط زیست همچنین از مکاتبه برای پیگیری سازمان محیط زیست از مراجع ذی‌ربط (وزارت امور خارجه) برای پیگیری انحراف آب هیرمند به شوره‌زار گودزره خبر داد.
گودزره یک شوره‌زار است و از نظر اکولوژیکی هیچ ارزشی ندارد. این پهنه آبی به‌دلیل واقع شدن در انتهای حوضه آبریز، ارزش اکولوژیکی ندارد و معیشت مردم منطقه هم هیچ‌وقت وابسته به آن نبوده است. درمقابل، اما تالاب بین‌المللی هامون به عنوان ذخیره زیست کره که در کنوانسیون رامسر ثبت شده، ارزش اکولوژیکی بسیار بالایی دارد و به لحاظ عرفی و قوانین بین‌الملل، انحراف مسیر طبیعی هیرمند محکوم شده است.
کد خبر 849162 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها ایران و افغانستان تالاب افغانستان طالبان سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران رود هيرمند
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟