به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

از استقبال اروپایی‌ها از ببر مازندران تا تولیدمثل پلنگ ایرانی توسط روس‌ها

تاریخ انتشار: ۷ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۵۸۵۱۶

 

به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، ببر یکی از بزرگترین گربه سانان جهان است که در خطر انقراض قرار دارد، روز ۲۹ جولای معادل ۷ مرداد روز جهانی ببر نامگذاری شده است.

طی سال‌های دور ایران دارای بزرگترین ببر جهان بود، این ببر در نوار شمالی کشور زندگی می‌کرد و به ببر مازندران یا به گویش محلی به ببر مازرون شناخته می‌شد که متاسفانه بر اثر شکار بی رویه، کم شدن زیست بوم زندگی به دلیل توسعه کشاورزی و ساخت و ساز، صادر کردن آن‌ها به آمریکا و اروپا در دوره قاجار و سایر دلایل نسل این گونه با ارزش منقرض شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آخرین ببر ایرانی در سال ۱۳۳۸ در منطقه گلستان رویت شده و پس از تحقیقات و مطالعات سازمان حفاظت محیط زیست دیگر گونه‌ای از این گربه سان در رأس هرم در ایران وجود ندارد.

روز جهانی ببر برای ما مهم نیست!

نصرتی رئیس گروه پستانداران ایران در این باره گفت: روز جهانی ببر برای ما اهمیتی ندارد، اطلاعی از روز جهانی ببر ندارم و از زبان شما این روز جهانی را می‌شنوم.

وی افزود: روز جهانی ببر برای ببر‌هایی است که در طبیعت زندگی می‌کنند، نه ببر‌های باغ وحش، ما ۵۰ سال قبل ببر‌های ایرانی را از دست دادیم و فقط چند گونه ببر از نژاد‌های سیبری و بنگال در باغ وحش‌های کشور داریم.

نصرتی در مورد تعداد ببر‌های موجود در باغ وحش‌های ایران گفت: اطلاعی از تعداد آن‌ها ندارم، چون ببر بنگال یا سیبری به درد ما نمی‌خورد و تعداد آن هم فرقی ندارد چه ۵ قلاده باشد چه ۱۰۰ قلاده، هر چه تعداد این ببر‌ها کمتر باشد بهتراست، چون در صورت تکثیر شدن فضایی برای نگهداری از آن‌ها نداریم.

رئیس گروه پستانداران ایران در پاسخ به این سوال که این موجودات زنده با خواست انسان به باغ وحش‌های ایران منتقل شده اند و باید به آن‌ها بها داد گفت: به کدام گونه‌های جانوری ما در باغ وحش‌ها رسیدگی درستی می‌شود که حال من به عنوان رئیس گروه پستانداران ایران نگران نگهداری از ببر‌های بنگال یا سیبری در باغ وحش هایمان باشم، ما خیلی هنر کنیم نگران یوزپلنگ ایرانی و فراهم کردن شرایط زیست گاهشان در طبیعت باشیم.

ببر مازرون در آلمان

این مقام مسئول در پاسخ به این سوال که هم اکنون از نژاد ببر مازندران در جهان وجود دارد یا خیر گفت: تا ۴۰ سال قبل ۱ یا ۲ قلاده در باغ وحش هامبورگ (آلمان) وجود داشت و هم اکنون منقرض شده که این تعداد هم در زمان قاجار به اروپا ارسال شده بودند.

نصرتی در مورد انتقال ببر‌های سیبری در سال ۹۱ برای تکثیر به ایران گفت: این انتقال توسط روس‌ها در دوران ریاست محمدی زاده ریاست محیط زیست وقت پیشنهاد و تصمیم آن از بالا گرفته شد که به هیچ عنوان کارشناسی شده نبود.

بیشتر بخوانید

ابد و یک روز اسارت از تولد تا مرگ پشت قفس!/ شکار حیوانات با مجوز برای پر کردن ویترین باغ وحش‌ها

روس‌ها از پلنگ ایرانی به نام آرزو توله گرفتند و ما ببر سیبری را از دست دادیم

وی تصریح کرد: ابتدا روس‌ها شرایط و علم نگهداری از پلنگ ها را در قفقاز فراهم کردند، سپس برای گرفتن یک قلاده پلنگ نر از ترکمنستان و ۲ قلاده پلنگ ماده از ایران اقدام کردند، در آن زمان برخلاف روس‌ها برنامه علمی و مشخصی برای نگهداری از ببر سیبری در ایران وجود نداشت و ایرانی‌ها در ازای انتقال پلنگ به روسیه با وارد کردن ۲ قلاده ببر به ایران اکتفا کردند، در حالی که می‌توانستند با مشارکت روس‌ها در جهت تکثیر پلنگ در ایران اقدام کنند.

نصرتی گفت: اگر اقدامی می‌شود باید ابتدا چشم انداز آن را هم دید، ما در ایران زیستگاهی برای رهاسازی ببر نداریم، در همان زمان با مبلغی معادل ۷۰۰ میلیون تومان فضای زیست بومی را در میان کاله برای ببر‌های منتقل شده، آماده کردند، اما به دلیل مکان یابی اشتباه و فاصله‌ زیاد سایت تا میان کاله این طرح عملیاتی نشد که در نهایت این آزادسازی صورت نگرفت و ببر‌ها در باغ وحش ماندند و در نهایت تلف شدند. همچنین اگر این آزادسازی صورت می‌گرفت و این ببر‌ها تکثیر می‌شدند فضایی برای نگهداری آن‌ها وجود نداشت.

رئیس گروه پستانداران ایران افزود: این در حالی است که روس‌ها از پلنگ ماده ایرانی با نام آرزو بار‌ها توله گرفتند و در طبیعت رهاسازی کردند، حتی دست این پلنگ که به دلیل افتادن در تله در ایران دچار آسیب شده بود در روسیه مورد جراحی و معالجه قرار گرفت.

وی با بیان اینکه در همان زمان هم این ببر‌ها گزینه مطرحی نبودند گفت: شاید شباهتی بین ببر مازندران و ببر سیبری باشد، اما در نهایت این ببر از نژاد سیبری است، تصمیم احیای این گونه‌های در رأس هرم بسیار خطرناک است، چون شیر و ببر در رأس هرم قرار دارند و گوشت خوار هستند و فضایی برای رهاسازی آن‌ها در ایران وجود ندارد.

این مقام مسئول در مورد تعداد پلنگ‌های موجود ایران گفت: هم اکنون ۵۰۰ یا ۶۰۰ قلاده پلنگ در طبیعت ایران داریم.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: محیط زیست حیات وحش گربه سان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۵۸۵۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار سپری شده اسکناس ایرانی

مسعود یوسفی- روزنامه اعتماد- به تازگی عکسی از یک گردشگر روسی در تهران منتشر شده که در نوع خود بسیار غم‌انگیز است. در شرح این عکس گفته شده که این گردشگر ۳۰۰ دلار از پول خود را به ریال تبدیل کرده و حالا اسکناس‌ها را در داخل کیسه‌ای این طرف و آن طرف می‌برد. تصویری گویا از کاهش شدید ارزش پول ملی ایران که امضای وزیر امور اقتصادی و دارایی و رییس کل بانک مرکزی روی آن است.

«امضا» کردن پول توسط دو عضو تیم اقتصادی یک دولت نوعی نمادسازی برای دفاع از حیثیت پول است. در اساسنامه بانک مرکزی به صراحت نخستین وظیفه این بانک، حفظ ارزش پول ملی عنوان شده و رییس کل بانک مرکزی با امضای اسکناس، خود را به این وظیفه متعهد می‌کند. اما در ایران چه اتفاقی افتاده است؟

در شهر‌های بزرگ، با وجود اینکه در خودپرداز‌ها هنوز پول نقد وجود دارد؛ اما تورم مزمن و ماندگار در کنار کاهش ارزش پول ملی کاری کرده که «کارت‌های بانکی» جای «اسکناس» را در معاملات روزمره بگیرد و بدون این کارت‌ها، خرید و فروش در سطح اقتصاد ایران کار بسیار سختی شده است. در شهر‌های کوچک، گزارش شده که خودپرداز‌ها در بسیاری از موارد همین پول نقد را هم به مردم نمی‌دهند و خالی هستند.

در واقع، «پول» جای خود را به «اعتبار» داده است. بانک‌ها برداشت از خودپرداز‌ها را به روزی ۲۰۰ هزار تومان محدود کرده‌اند تا کسی نتواند به یک‌باره پول بیشتری برداشت کند. به جای آن، یک «اعتبار» در کارت‌های بانکی شارژ می‌شود و مردم با آن دست به خرید و فروش می‌زنند.

از اواسط دهه ۹۰، ایران هم به رده کشور‌هایی پیوست که دیگر به کار بردن «سکه» به عنوان پول در آن جایگاهی ندارد. سکه‌های ۵، ۱۰، ۲۵، ۵۰ و حتی ۵۰۰ تومانی دیگر چیزی شده برای کلکسیونر‌ها و آنهایی که برای مجموعه‌های شخصی خود جمع می‌کنند. ارزش فلز به کار رفته در این سکه‌ها آنقدر از ارزش ذاتی خود پول بیشتر شد که بانک مرکزی ابتدا مجبور شد که سکه‌ها را کوچک‌تر کند و سپس به‌طور اتوماتیک از چرخه مبادلات حذف کند.

چون چیزی وجود ندارد که بتوان مثلا با سکه ۵۰۰ تومانی یا ۱۰۰ تومانی خرید. مصطفی میرسلیم، نماینده تهران در مجلس، با انتقاد از کاهش ارزش پولی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشته است: «وزیر امور اقتصادی و دارایی و رییس کل بانک مرکزی، اگر نمی‌توانند ارزش پول ملی را حفظ کنند، امضای‌شان را از روی اسکناس‌ها بردارند، چون با کاغذ پاره فرقی ندارد.» خبرگزاری تسنیم با مدیر روابط عمومی بانک مرکزی تماس گرفته و از او درباره این توییت پرسیده و پاسخ شنیده که «عقل سلیم حکم می‌کند انسان قبل از گفتار و نوشتار، کمی فکر کند!»

گرچه اظهارات آقای میرسلیم بار‌ها حاشیه‌ساز شده و با برخی از آنها نیز مخالفت‌هایی شده، اما نمی‌توان گفت که این اظهارات با عقلانیت فاصله دارد. چرا؟ به بازار پول نگاه کنید.

اسکناس‌های در گردش ایران

بانک مرکزی در وبسایت خود ۲۵ نوع اسکناس را به رسمیت شناخته (در این لینک ببینید: www.cbi.ir/page/۲۱۴۴.aspx) که از اسکناس ۱۰۰ ریالی با طرح مرحوم مدرس شروع می‌شود و به ۲۰۰ ریالی طرح جهادسازندگی و ۵۰۰ ریالی طرح دانشگاه تهران می‌رسد و سپس چند نوع طراحی‌های مختلف اسکناس‌های ۵ هزار ریالی و ۱۰ و ۲۰ هزار ریالی را در بر می‌گیرد و دست آخر به اسکناس‌های ۱۰۰ هزار و ۵۰ هزار ریالی جدید با «چهار صفر کمرنگ» می‌رسد و گویا برای دوره‌ای طراحی شده‌اند که قرار است چهار صفر از پول ملی حذف شود.

اما اینها اسکناس‌هایی هستند که گویا بانک مرکزی برای در چرخه بودن به رسمیت می‌شناسد و عملا کارایی خاصی ندارند. به جز اسکناس ۱۰۰ هزار ریالی و چک پول‌ها (بخوانید اسکناس ها) ۵۰۰ هزار و ۱ میلیون ریالی، اسکناس دیگری در تورم بالای ایران به گردش نمی‌افتد. کاهش ارزش پول ملی ایران کاری کرده که یک خرید خیلی معمولی به راحتی چندین برابر یک اسکناس ۱ میلیون ریالی را «تبخیر» می‌کند. بنابراین چیزی که در وبسایت بانک مرکزی باقی مانده، نوستالژی خاصی است از روزگار سپری شده اسکناس‌های ایرانی که دیگر نیستند.

اینجا درباره سکه‌های در چرخش ایران صحبت نمی‌کنیم که خیلی‌ها برای خرید آنها در پلتفرم‌های خرید وفروش آگهی می‌دهند، چون ارزش نیکل به کار گرفته در ساخت آن از خود پول بیشتر شده است! اینجا درباره اسکناس‌هایی حرف می‌زنیم که برای هر قطعه از آن (بنا به عدد‌های ۵ سال پیش) ۳۸۰ تومان به‌طور متوسط هزینه شده است و حالا در فضای تورمی ایران کاربردی ندارند.

وقتی توهم پولی داریم

«زمانی که قیمت دلار پر می‌کشد، ما فقیرتر می‌شویم». چرا؟ چون ارزش برابری ریال است که در برابر دلار سقوط می‌کند. به دلیل وابستگی شدید کالایی ایران به بخش واردات، ریال تضعیف شده قدرت خرید کمتری در بازار پیدا می‌کند. در این میان، نظام پرداخت‌های آنلاین و دستگاه‌های POS است که حرف اول را می‌زند. چون برای خرید و فروش کالا نیاز به حجم بالایی از اسکناس است که خطرات خودش را دارد. اما کارت‌های بانکی نه خود پول، بلکه یک «توهم» پولی و نوعی اعتبار است. 

نظام پیچیده و پر از اشکال بانکی یک عدد را در حساب اشخاص شارژ می‌کند و اجازه برداشت ۲۰۰ هزار تومان بیشتر در یک روز از طریق خودپرداز را هم نمی‌دهد. اگر کسی هم بخواهد مثلا ۱۰ میلیون تومان از بانک بیرون بیاورد نیازمند یک کوله پشتی است. اما تصور کنید که مشتریان یک بانک همه با هم برای بیرون کشیدن پول‌های‌شان به بانک مراجعه کنند؟ چه اتفاقی می‌افتد؟ این همان چیزی است که در سال ۹۶ برای موسسه ثامن رخ داد و کشور را دچار یک بحران پولی و امنیتی کرد. به همین دلیل است که پول در ایران یک مقوله گران و توهمی است.

گرشام و تیزر و سرنوشت پول

سر توماس گرشام، یک سرمایه‌دار انگلیسی بود که در قرن شانزدهم میلادی به عنوان مشاور مالی ملکه الیزابت انگلستان در مورد نحوه ضرب سکه‌ها هشداری به ملکه داد که بعد‌ها ادعای او رنگ واقعیت به خود گرفت و به قانونی در اقتصاد مبدل شد. در آن زمان دو نوع سکه در انگلستان برای انجام معاملات ضرب می‌شد که دارای عیار متفاوتی (به جهت آلیاژ به‌کار رفته در آنها) بودند؛ اما هر دو با ارزش یکسان در بازار برای معامله مورد استفاده قرار می‌گرفتند. 

تاجر انگلیسی اعتقاد داشت که پول بد که در حقیقت همان پولی بود که ناخالصی داشت، به مرور زمان موجب می‌شود پول خوب یا همان سکه‌های خالص از گردونه بازار خارج شوند. نتیجه نهایی آن، خالی شدن اقتصاد انگلستان از سکه‌های خالص و انباشت سکه‌های ناخالص در چرخه اقتصادی آنها بود. 

قانون گرشام به سادگی چنین می‌گوید: «اگر ارزش اسمی یا همان ارزشی که به‌صورت دستوری برای کالا یا خدماتی تعیین می‌شود، با ارزش واقعی یا ارزش مبادله آن در بازار متفاوت باشد؛ این امر موجب خروج آن منبع از چرخه اقتصادی یا هرز رفتن آن در سیستم اقتصادی می‌شود.»، اما این تنها زمانی اتفاق می‌افتد که دولت بتواند قوانین مربوطه را اجرا کند. اگر این قوانین وجود نداشته باشند یا مردم دیگر تمایلی به پیروی از آنها نداشته باشند، قانون گرشام می‌تواند معکوس عمل کند؛ یعنی پول خوب پول بد را بیرون می‌راند؛ زیرا بازرگانان فقط ابزار‌های پرداختی را می‌پذیرند که ارزشمند می‌دانند. 

این معکوس قانون گرشام به افتخار آدولف تیرز قانون تیرز نامیده می‌شود و در چنین موقعیت‌هایی پیش آمده است: شهروندان کشور‌های اروپای شرقی پس از فروپاشی بلوک شوروی از دلار به جای پول‌های بی‌ثبات خود استفاده می‌کردند یا مثلا ونزوئلا که در دوره ابر تورم، دلار را جایگزین پول خود کرد. همین الان اخبار بسیاری درباره استفاده از دلار یا سکه طلا در برخی معاملات شنیده می‌شود و گروهی آن را به فراریان مالیاتی نسبت می‌دهند. اما واقعیت همان پول خوب و پول بد است. تورم فزاینده در کنار کاهش ارزش پول ملی یک هشدار است برای آینده نظام پولی کشور که فراتر از تبلیغات سیاسی و نگاه‌های جناحی قرار می‌گیرد.